By gsorsnoi | August 25, 2011 - 7:36 am - Posted in Duimzuigerij, Een portet van ..., Nederlands, WSNOI

image by kremer, edited by Gsorsnoi

De Tycoon Newspaper is aan een nieuwe reeks artikelen begonnen: portretten van haar verslaggevers. In deze serie belichten we de achtergronden van de fictieve personages die op WSNOI en vooral de Tycoon Newspaper al meer dan eens van zich hebben laten horen, maar waarvan het wel eens prettig is om er ook een gezicht bij te zien. Daar deze personen natuurlijk niet echt bestaan en dientengevolge er geen beeldmateriaal van hen te schieten valt, is gebruik gemaakt van foto’s van figuren waarop zij gebaseerd zijn (hiernaar refereert ‘modelpersoon’ hieronder). Al deze portretten zijn in feite groeiartikelen, want zodra een personage zich verder ontwikkelt op deze site, is het ook wenselijk dat dit artikel daarop bijgewerkt wordt. Zo is het voor mezelf ook te gebruiken als handvat om niet per ongeluk van het bedoelde personage af te wijken. We leiden deze artikelen  even kort in met een beknopte personalia waarna we dieper inzoomen op hun oorsprong en hun betekenis voor WSNOI en de TN.

Functie: Verslaggever van eigenaardige- en buitenaardse zaken.
Andere namen: Knuffel-Marokkaan.
Oorsprong naam: Tezamen met de ‘A’ uit Achmed vormen dat en zijn achternaam samen het woord ‘aliën’ dat alleen correct gespeld is met een trema op de ‘e’. Vandaar dat het dus ook Achmed Liën is en niet Achmed Lien.
Modelpersonen: Acteur Achmed Akkabi (Appie uit jeugdserie ‘Het huis Anubis’) tevens vakkenvuller bij de Albert Heijn en een beetje Jeff Goldblum.
Eerste oer-artikel: Man bijt hond: UFO landt op spoorrails Rio(niet eerder online gepubliceerd).
Origineel artikel staat hieronder.
Eerste online-artikel: Huigvermuiting veroorzaakt dremel.
Bijzonderheden: Wordt (dagelijks) ontvoerd door aliëns, maar ook door Elvis.
Uitspraken: “Een waar gebeurd verzinsel” uit Navelpad Mysterie (1): Fietsie Foetsie.

Man bijt hond: UFO landt op spoorrails Rio.
25 Januari jl. rond de klok van vier ‘s middags werd de heer Rio verrast met een vreemd telefoontje: “Rio, geef je over. Wij nemen jou bedrijf wel over! Of anders zul je het bezuren en laten we je bielzen vreten ! ! !*” Aangezien de heer R hier zeer weinig van verstond was hij even blij dat hij nummerweergave had. Hij belde terug en gebruikte zijn automatische vertaler (die 123.456.789 mln intergalactische talen aan kan, waaronder Smurfs). Na een uren durend gesprek met de Plutanen (inwoners van Pluta op Pluto) nam de heer R het besluit het zaakje aan de luchtmacht te overhandigen. De Plutanen werden met de aardse bodem gelijk gemaakt en R had een fiks stukje spoor te repareren.
(* = de gecursiveerde tekst stond destijds in het lettertype ‘Wingdings’ gedrukt. Het is me nog een hele klus geweest om dat van papier naar online overgetypt te krijgen en te vertalen. Helaas ondersteund WordPress geen Wingdings, anders had het hier ook in dat lettertype gestaan.)

De Z-Files.

Achmed Liën begon zijn carrière bij de Tycoon Newspaper als schrijver van de Z-Files. Vanaf de allereerste edities van dit blad wilde ik hem al in een hoek hebben waarin hij een beetje de eigenaardige man moest zijn. Bijna iedere nationale krant die Nederland kent heeft wel een eigen speciale bijlage voor het buitenlands nieuws en een segment waar aandacht wordt besteed aan opmerkelijke berichten. Zo kon ik al snel concluderen dat ik de Tycoon Newspaper het gros van haar aandacht wilde laten besteden aan bijzondere actualiteiten. En daar was Achmed Liën het aangewezen personage voor dat dit nieuws mocht gaan verzamelen. Maar waarom zouden we voor katernen kiezen met algemene rubrieken als we ook iets afwijkends konden doen? Ik verzin namelijk graag dingen die nog niemand anders op deze planeet zou hebben gedaan. Daarom kwam ik op het idee van de Z-Files, een aparte editie speciaal voor eigenaardig- en buitenaards nieuws. Achmed Liën, die de aliëns toch al in zijn naam heeft zitten, werd de verslaggever die bijna dagelijks ontvoerd zou gaan worden door buitenaardse wezens. Deze met mystiek omhulde praatjesmaker ging verslagleggen van al hetgeen wat wij als ‘ongewoon’ zouden bestempelen.

De eerste twee artikelen die hij schreef voor de Z-Files waren ook gelijk zijn laatste voor die bijlage. Niet dat hij het niet goed deed, maar de term Z-Files werd door mij niet verder gehanteerd en raakte in de vergetelheid. Tegenwoordig, in de online versie van de Tycoon Newspaper, is daar wel een nieuwe categorie voor in de plaats gekomen: Astronomisch Gedachtegoed. Persoonlijk vind ik daar meer originaliteit vanuit gaan en het bekt wat lekkerder.

Ontvoering door Elvis en de aliëns

Groen Licht en Energiek 2000 in waren die enige twee Z-Files artikelen. Beide stukken beschrijven de abnormale ervaringen die twee badmintonvrienden van ons destijds beleefd zouden hebben. Energiek 2000 in is een redelijk cliché verhaal waarin badmintonvriend Bart zich erg laat opnemen in zijn computerspel en daar allerlei bijzondere zaken bij fantaseert die hij in verband brengt met de eeuwwisseling en haar millenniumproblemen. In Groen Licht lezen we hoe badmintonvriend Michiel op een goede avond denkt dat hij aan het hallucineren is. Hij bemerkt dat één van de straatlantaarns zich onder een groen schijnsel begint te vervormen en er zich een mooi meisje uit manifesteert. Alhoewel hij bijna verblind raakt door het licht dat zij uitstraalt laat hij zich naar haar toetrekken en kan hij later aan zijn vriendin thuis gaan uitleggen hoe hij aan zijn ‘groene lippenstift’ komt.

Met de aard van deze twee schrijfsels was direct een stempel gezet op Achmed’s karakter. Aanvankelijk zag ik hem nog voor me als een soort Jeff Goldblum die onder andere de rollen van Seth Brundle en Dr.Ian Malcolm vertolkte in respectievelijk de films ‘The Fly’ en ‘Jurrasic Park’. Met name in die twee films zet deze, in mijn ogen topacteur, twee wel erg merkwaardige maar prachtige typetjes neer. Zo excentriek als hij deze wetenschappers weet te belichamen zo markant zag ik Achmed Liën ook voor me. Al had ik voor Achmed geen (mad) scientist concept in gedachte, waar de rollen van Goldblum toch een ten dele op gebaseerd waren. Die wetenschappers kwamen later in de Tycoon Newspaper nog aan de orde in de personen van Graaf Schaurig en Theo Nologie. Nee, van Achmed maakte ik wel een bizar figuur die erg op zichzelf is. Je moet er niet gek van staan te kijken dat hij, samen met een stel andere zogenaamde uitverkorenen, ergens op het dak van een hoog gebouw gaat staan als men meent dat de wereld vergaat, wachtend op de verlossing. Feit blijft dat hij meent door Elvis te zijn ontvoert. Of waren het nou toch de aliëns? Ach, wie ziet het verschil?

Naar zijn gelijkenis…

Zoals je bij veel personages die schrijvers op papier hebben gezet wel ziet, blijken de karakters vaak gedeeltelijk een weerspiegeling te zijn van hun geestelijke ouders. Over het algemeen wil de bedenker van zo’n typetje toch bedoeld of onbedoeld deels een evenbeeld van zichzelf neerzetten. Bij Achmed was dit in mijn geval niet anders. Net als ik bij vlagen toch een persoon kan zijn waar mensen niet altijd lekker hoogte van kunnen krijgen, zo is Achmed dat in versterkte vorm. Hij is erg filosofisch (neem bijvoorbeeld het artikel De komeet, de vlo en de scheet), bij tijd en wijle zweverig (zie Iedereen is Superman) en ook vooral vaak op een eigenzinnige manier praktisch (Onbewust lezen).

De eerste Monsterverhalen

Dat was echter niet het enige waar ik Achmed zonderling in liet wezen. Al bij het verschijnen van de eerste papieren versies van de Tycoon Newspaper bedacht ik dat ik het wel leuk vond om thematisch te gaan schrijven over een vast onderwerp. En daar kwam hij later bij van pas. Hoe ik precies op het idee kwam om juist over die eerste twee beesten te gaan vertellen weet ik niet exact meer, maar iets bracht mij ertoe om de achtergronden van de narwal en de megalodon uit de doeken te doen. De gelijknamige artikelen werden daar het resultaat van en waren in eerste instantie geschreven door ex-Tycoon Newspaper reporter Thomas Anton Rantulla. Sindsdien hebben we ook nooit meer iets van deze verslaggever vernomen, maar feit blijft dat hij een prima eerste aanzet heeft gegeven voor een artikelenreeks die later uitgroeide tot één van de best gelezen hier op de Tycoon Newspaper. De Megalodon werd voor het eerst op 6 augustus 2008 online gepubliceerd en vervolgens ging er bijna een half jaar overheen voordat het tweede monsterverhaal verscheen De Narwal. Het verlangen om deze reeks nieuw leven in te blazen speelde bij mij al veel langer. Zodoende besloot ik om onder de eerste twee monsterverhalen even mijn vaste pseudoniem te zetten: Gsorsnoi. Alleen had ik eigenlijk toen wel al in mijn hoofd dat ik liever zou zien dat Achmed Liën dit stokje van me zou overnemen. De categorie ‘Gekalibreerde gedrochten’ werd hiermee geboren en resulteerde in een verzameling verhalen die een hele unieke kijk moesten gaan geven op de beschreven griezels. En Achmed… die werd de vaste schrijver van deze stukken.

En zo had hij er een nieuwe toegespeelde interesse bij: monsters. Maar naast deze monsters maakten wij ook kennis met een vriend van hem die op Puerto Rico woonachtig is. In zijn verhaal El Chupacabra vertelt hij deels in ik-vorm over zijn verblijf bij ene Joaquin alwaar hij zich liet uitdagen tot een potje ‘Super Space Invaders’. Tja, het zal niet met buitenaardse wezen te maken hebben!

De Reuze Navelpad en Het Navelpad Mysterie

Hoe Achmed dan toch van die rare snuiter transformeerde in die zachtaardige knuffel-Marokkaan laat zich pas goed verklaren wanneer we inzoomen naar het moment dat de Reuze Navelpad in beeld kwam. De manier waarop vele figuren op de Tycoon Newspaper zijn ontstaan is op z’n zachts gezegd apart te noemen, maar de Reuze Navelpad spant toch echt de kroon. Het begon er mee dat mijn ex-collega, die wij hier kennen als Retroman, mij plompverloren op een willekeurige dag een e-mailtje stuurde waarin hij mij op zijn joviale wijze uit de doeken deed wat hij per ongeluk ontdekt had: ‘Reuze Navelpad’ is een anagram van mijn naam. Beng! En daar had hij mij direct een juweeltje van een brok inspiratie voor mijn voeten geworpen waar wij nog altijd van aan het nagenieten zijn. De Reuze Navelpad – het was zo mooi gevonden – daar moest ik gewoon iets omheen bedenken en iets creatiefs mee doen. Retroman had zijn creatieve bijdrage al geleverd, dus restte mij de schone taak er iets geweldigs van te maken.

We schrijven woensdag 13 mei 2009 dat het eerste artikel over de Reuze Navelpad verscheen. Perplex dat ik was van zijn ontdekking betichtte ik Retroman ervan een Galgjeafwijking te hebben, een Lingofiel te wezen of dat er een Scrabble bij hem los zat. Dat hij dit kon bedenken! Toen ik aangejaagd door deze openbaring wordsmith.org ontdekt en zo wist hoe ik zelf anagrammen moest gaan maken, ontstond het anagrammenspel. Te gek! Daarmee had de Tycoon Newspaper ineens een eigen puzzelrubriek en sloeg de interactiviteit op hol. Maar ik was nog niet tevreden. Want hoe leg je nou uit wat een ‘Reuze Navelpad’ precies is?

In januari van het opvolgende jaar was ik plotseling van mening dat ik op die vraag antwoord moest gaan geven. Voor de lol liet ik Achmed Liën een artikel schrijven waarin hij doodleuk uiteenzet hoe hij in aanraking was gekomen met de Reuze Navelpad. Alles was gebaseerd op een waar gebeurd verzinsel. Me dunkt, want dit hele beest was uit Retroman’s geniale brein ontsproten! Achmed, die tot die tijd zich steeds voordeed als de bedenker van de anagrammen in het anagrammenspel, biecht in dit verhaal op dat het eigenlijk zijn huispad was die hem al die anagrammen in zijn oor had ingefluisterd. Hij zou deze pad, die toen nog een naamloze kwaker was, van een gewisse dood hebben gered in zijn eigen tuin. Hij adopteerde hem en verzorgde hem als was het zijn eigen zoon. Vervolgens ontstond er uit deze bizarre verklaring mijn behoefte om het verhaal verder toe te lichten. Het resultaat van die drang is uiteindelijk geworden dat ik aan mijn eerste boek ben begonnen dat we hier kennen onder de titel het ‘Navelpad Mysterie’.

Achmed Liën speelt daarin gewoon zichzelf en we beginnen hem daarin steeds meer te leren kennen als ‘die rare goedzak’. Waar hij in dat verhaal steeds meer groeit van die zweverige kluizenaar naar de  hulpvaardige knuffel-Marokkaan, is Achmed zich in mijn hoofd gaan vormen als een kruising tussen Achmed Akkabi en eerder genoemde acteur Jeff Goldblum. De Nederlandse Anubis acteur (die tevens bijklust als vakkenvuller in de – jawel – Appie Heijn) past in mijn beeld van hoe ik Achmed Liën zou willen ontmoeten nog wel het best.

Theezakjes africhten

Hoe buitensporig zijn ervaringen soms ook moge zijn, ik heb hem nooit ‘de mafkees’ willen noemen. Dat zou te veel een negatief beeld hebben geschapen dat ik niet bij hem voor ogen had. Achmed is natuurlijk typisch, maar bovenal gewoon een zachtaardige man die geheel tegen het principe van zijn bijna kluizenaarsbestaan een grote allemansvriend is. Prettig gestoord, dat zou een betere benaming zijn. Want wie beweert er nou dat hij contact heeft met het buitenaardse, dat hij theezakjes kan africhten of erger nog: dat hij de adoptief vader is van een anagrammen opboerende pad…

Ander bekend werk van Achmed Liën:

Portret van de volgende maand: Wilburt Eerman.