image by Chesi Photos CC, edited by Gsorsnoi

Vanaf groep 3 had hij al luizen,
het jongetje voelde zich eenzaam, omdat zijn ouders steeds maar moesten verhuizen.
Zijn gedrag werd door zijn ouders altijd genegeerd,
dat werd op latere leeftijd door hem beweerd.

Het lukte door die verhuizingen niet om vrienden op te bouwen,
vrienden om mee te spelen, praten en van te houden.
Uiteindelijk kwam hij op een vaste school.
Zijn leerkracht heette Van der Mool.
Maar dat jongentje was veel verder met z`n gedachten dan anderen,
iets wat je niet echt kan veranderen.
Maar omdat hij zo zichzelf was, moesten ze hem altijd pesten, slaan en kreeg vaak harde klappen.
Af en toe in zijn gezicht ook zware trappen.
Ze lachte hem altijd uit,
en hij ging met de dag achteruit.

Maandag liep hij door de gang.
Hij was doodsbang.
Hij hoopte dat ze hem nou eens lieten gaan,
maar helaas daar kwamen ze weer aan.

Zijn geest was helemaal verstoord en doorgeboord
en diezelfde dag nog pleegde hij onder een trap op school … zelfmoord.
Nu heeft iedereen heel veel spijt.
Dus denk eerst na voor dat je met je woorden smijt.

Dit gedicht is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.
Dus denk eerst na voordat je wat in je hoofd haalt.
De nabestaanden hebben nu veel pijn en verdriet.
Ik mag toch aannemen dat je daar toch niet van geniet?