image by I’m Fantastic, edited by Gsorsnoi 

Het is midden in de nacht.  Een zwarte sluier is reeds lang over Puerto Rico getrokken en  kleurt de stad tot het donkerste grijs.

Talloze kruizen op muren van huizen schreeuwen van angst en pogen de dreiging te weren. Een zwerfhond loopt hier mogelijk zijn dood tegemoet. Hij dwaalt door de lege straten op zoek naar een veilige plaats. Want ook hij is bang. Bang voor de aanval. Bang door de snijdende spanning die een grote aanslag doet op zijn zenuwen en blaas. Het arme beestje trilt. Het trilt van de angst. Een angst die hooguit met stilte wordt beantwoord. Met daarna … alleen nog maar meer stilte.

Verminking van vee.

Van links vliegt een grote metalen schijf over een weiland. Direct erachter gevolgd door nog zo’n exemplaar. Samen trekken ze in cirkels over de volle open vlakte. Niet om graancirkels te creëren. Nee, daar zijn ze niet op uit en het gras is daarvoor te kort. Zij zijn er om jacht te maken op het vee. Haastig zoeken de jonge kalfjes de veiligheid en beschutting op van hun moeders, maar op veel beschutting hoeven zij niet te rekenen. De grotere koeien zelf slaan ook op de vlucht. De yoghurtproductie slaat op volle toeren wanneer één van de twee schijven een positie kiest boven zo’n dame. De andere vliegende schotel houdt even verderop stil boven een andere gevlekte melkfabriek. Twee energiestralen bundelen zich uit een opening aan de onderkant van de schotels en trekken de koeien uit de wei. Machteloos ziet een jong kalfje toe hoe haar moeder loeiend van doodsangst ronddraait in de energiestraal om omhoog te worden gezogen door de vliegende schotel.

Dan opeens klinkt er een knarsend opbouwend elektrisch geluid. Een knal volgt en één van de vliegende schotels spat uit elkaar zodat moeder koe aan een gewisse dood ontsnapt.

Melk weg.

In een gebogen houding ram ik op de spatiebalk en beweeg ik mijn laserinstallatie van links naar rechts over het scherm. Gehypnotiseerd staar ik naar het spel. Meer ruimteschepen komen van weerzijden het beeldscherm binnen vliegen terwijl ik één voor één de aliëns overhoop knal. Het zal me lukken om de score van mijn vriend Joaquin te verbeteren.
“Pieuw, pieuw!”
Driftig probeer ik mijn koeien te redden, maar helaas, ik verlies te veel vee en in het volgende level zit het me ook niet mee. Joaquin is nog altijd beter dan mij met dat heerlijke oude arcade computerspel:  ‘Super Space Invaders’.
In mijn fantasie stel ik mij voor hoe konijnen van de planeet Quick Nes naar de Aarde zijn afgereisd om hier onze vee te oogsten van hun melk. Met vliegende schotels dalen ze neer uit de lucht en zijn ze vast beraden om koeien of geiten op te stralen. Hier in Puerto Rico zouden ze dat net zo goed kunnen doen. Geiten zat.

Verlamde geiten.

Buiten fladdert een blauw gedaante geluidloos door de nacht. Zijn ogen zijn zo groot als kippeneieren en gloeien rood op. Een verlammende rode straal bevriest een prooi onder hem. Met zijn voorkomen lijkt het in niets op een buitenaards konijn, maar met een spanwijdte van een meter of vier en een huid glad en grijsblauw is dit zeker geen wezen van hier.

De Chupacabra (‘letterlijk: de geitenzuiger’) duikt omlaag naar een kleine kudde geiten en laat zich zachtjes tussen de bomen vallen – hij vormt een silhouet met scherpe punten tegen de nachtelijke hemel. De geiten die niet zijn verlamd beginnen te blaten en rennen paniekerig heen en weer. Bedwelmd door de smerige, zwavelachtige stank vergeet die ene geit te vluchten en maakt geen schijn van kans. De bloeddorst van de Chupacabra is niet meer te stillen. Het rode levenssap vloeit in het bos van El Yunque.

Vliegende demon of andere op hol geslagen fantasie?

Het is niet de melk waar deze bloedzuigende demon naar zoekt, maar de levenssappen van geiten, katten en honden. Dit buitenaards lijkende wezen teistert al sinds eind vorige eeuw grote delen van Amerika, maar vooral Mexico, Brazillië en Puerto Rico zijn het slachtoffer van deze kleine demon. Er gaan geruchten dat de Chupacabra het resultaat is van een uiterst geheim militaire experiment en dat hij ontsnapt is uit Area 51. Het ontsnapte wezen zou uiterlijke overeenkomsten hebben met een coyote. Toch denken anderen dat hij vliegt. Zodat ongelovigen het houden op  een vampiervleermuis.  De getuigen die hem gezien zouden hebben, hadden wellicht een beetje overdreven. Hoe het ook zij: de verhalen over het op hol geslagen vee vertonen verdacht veel overeenkomsten met de op hol geslagen fantasie van een gamer die er heilig in gelooft dat vliegende schotels vee op stralen om hun melk.

De volgende dag zou ik in de plaatselijk krant, hier op mijn vakantieoord, lezen dat er weer kadavers van honden en geiten gevonden werden nabij San Juan.  Zou de geitenzuiger weer hebben toegeslagen?