Is het je wel eens opgevallen hoe sommige mensen, zoals ondergetekende, er meer dan eens de gewoonte van maken om hele volzinnen te creëren alsof er niet geleerd is een punt aan het einde van een zin de plaatsen zodat de zinnen al dan niet volgestouwd met komma’s en andere leestekens vervuild worden met interessant bedoelde bijzinnen waar halverwege de zin ook weer ergens een bijzin geboren wordt zodat deze bijzin de andere zinnen in het geheel weer minder duidelijk leesbaar maken waardoor de lezer danig vermoeid raakt van het tot zich nemen van zo’n zin dat hij er zelf weinig zin meer in heeft om verder te lezen om maar niet te zwijgen over de hoofdpijnen die zulke weinig zinnige Wim Kok-zinnen, maar wel bijzonder briljant geschreven verwevingen van ons Nederlandse taalgebruik, tot gevolg hebben en menig gevoelig mens bijna bijziend maken van het turen naar deze opeenhoping van woorden en goede bedoelingen en leiden tot het niet langer meer kunnen bevatten en volgen van waar de zin van dit alles nou eigenlijk over gaat om tot de conclusie te moeten komen dat met en afhaakt en te moeten concluderen dat een dergelijke zinloze uiting van woordenbrij net zo goed gelijk gesteld kan worden tot de gemiddelde politieke ‘discussie’?