Maak een beslissing!

Heb jij dat nou nooit, zo’n confrontatie met een tegenligger? Al lopende door de druk bezette agenda van het leven loop je over een terrein of door een gebouw op weg van A naar B. Je hoofd zit vol van de gedachtes die jouw op dat ogenblik in haar greep houden.  Zonder dat je erom had gevraagd wandel je een confrontatie tegemoet omdat een tegenligger het pad voor je verspert.
Wat nu? Hij/zij wil de tegengestelde richting op van waar jij heen wilt, maar je kunt niet door elkaar heen lopen. Zo makkelijk zit dat.

Dus wat doe je: je begint je als een duo synchroon zwemmers te gedragen zoals Wammes Waggel door een spiegel zou willen lopen. Steeds weer kom je tot de ontdekking dat als jij linksom gaat en je vermeende spiegelbeeld dit ook wilt, je tegen elkander zou op botsen. Ondertussen blijf je wel in dezelfde snelheid op elkaar aflopen, zodat dit onvermijdelijk een keer tot een botsing moet komen.

Je moet jezelf dus dwingen een andere keuze te maken dan je tegenligger. Als hij besluit linksom langs je willen lopen, kun jij niet ook over die route je weg vervolgen. Je zult immers een aanvaring krijgen!

Vreemd genoeg zul je toch allebei dezelfde keuze moeten gaan maken. Wat voor jou rechts is is voor je tegenligger juist links. Dus als jij rechtsom wilt, dan zal je tegenligger ook rechtsom moeten. Godzijdank bestaan hier regels voor in het verkeer, dus waarom niet onder de voetgangers?

Er zullen voorbeelden te over zijn waarin de aanvaring zo op z’n eigen manier aangenaam is gebleken. Een man botst op een vrouw, verontschuldigt zich en speelt de gentleman. De vrouw raakt ervan gecharmeerd en tien jaar later zitten ze samen op de sofa met 10 kinderen. Zo kan het natuurlijk ook lopen.
Zo liep ik een jaar of 10 geleden in Amsterdam voor het station in de richting van het station en botste uiteindelijk tegen een vrouwelijke tegenligger die net als ik geen keuze kon maken. Na haar te hebben helpen opstaan (of was het nou andersom?) ging het heel even fonkelen in haar ogen, maar een ongeduldige ringtone in haar tas verbrak de kans op enig romance en ze wuifde me beleefd gedag.
Het kwam vast door mijn Peter Parker-(on)handigheid … maar ik zit nu ook en nog steeds gelukkig getrouwd op de sofa maar dan met een andere vrouw. Alleen die 10 kinderen willen nog niet zo opschieten.

Kortom: het kan best leuk aflopen om in botsing te komen met een tegenligger als je geen van beide het initiatief neemt bij één richting te blijven. En het kan ook best leuke anekdotes opleveren. Maar mijn ervaring leert dat de meeste van dit soort botsingen tot minder plezierige ervaringen leidt.

Daarom mijn devies: de plaats op de weg is rechts. Mits je niet in Engeland bent, gaan we voortaan allemaal rechts om elkaar heen.