By gsorsnoi | June 29, 2009 - 1:26 pm - Posted in Algemeen, Nederlands, Onbedoelde mening

‘mj is dood’ was de letterlijke tekst die ik van mijn broer kreeg ge-sms’t toen ik vrijdag 26 juni nog in bed lag. Later kreeg ik ook zo’n sms van mijn vrouw, zij was onderweg naar haar werk en had het nieuws in de krant gelezen.
Zelf had ik het nieuws op dat moment nog niet via andere media vernomen. Dankzij de uitblijvende verhuisservice van een welbekend postbedrijf zijn wij afgesloten van radio, televisie, telefoon en internet. Daar baalde ik natuurlijk enorm van, omdat ik als Michael Jackson-fan hierdoor de moderne media-bronnen moest missen en daarmee afhankelijk was van de sms-tamtam. De belangstelling van mijn vrienden en familie was wel erg indrukwekkend. Dat deed me wel goed.

Ik stond dadelijk op uit mijn bedje en zocht mijn heil in de ouderwetse sprietantenne van mijn draagbare radio. Tussen het buitenaards aandoende geruis op FM-zenders door ving ik nieuwsberichten op van de radioprogramma’s die bol stonden van Moonwalker-feitjes.

Toch heb ik wel een traantje moeten wegslikken bij elke keer dat het feit dat hij er niet meer is werd genoemd. Ik was net dertien dat ik via een vriendin op onze camping in aanraking kwam met Michael Jackson. Zij was al een geruime tijd fan van deze legendarische man en liet mij zijn videoclips zien. Daarin zag ik Macauley Culkin ruziën  met zijn vader aan het begin van een clip. Aan het einde van die clip was in zowel onder de indruk van de videoclip zelf (inclusief morphing) als de muziek van MJ. Ik werd fan.

Zijn jongere zus Janet volgende al gauw als mijn tweede idool.

‘Ben’ was niet alleen mijn eerste album, het was ook mijn allereerste gekochte van een CD. Andere CD’s bezat ik nog niet. In rap tempo moest ik een CD-rek aanschaffen om mijn albums een onderkomen in te geven. En mijn broer, met wie ik mijn kamer deelde, moest mijn kruiskreten aanhoren en mijn belabberde Moonwalk imitaties aanzien. Mijn zus kon er niet van slapen. Die sliep een kamer naast ons.

Zelfs Doubleyou en de Moraelridder heb ik nog eens zover gekregen om samen met de MJ-vriendin naar een fanclubdag te gaan om dat fenomeen eens te mogen aanschouwen. Hoe moesten zij zich toen gevoeld hebben?

“De King is dood” kun je Lisa Marie Presley nu een tweede maal horen zeggen. Even onwerkelijk als logisch galmt het door mijn verstand. Hoe kan het? Waarom hij?
Maar aan de andere kant: die man werd geleefd, al vanaf zijn vierde. Het is nog een godswonder dat hij zolang heeft kunnen blijven dansen als een Fred Astaire (groot inspirator voor Michael!).

Michael, this is it … rest in peace.

By karelriemelneel | - 11:18 am - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik

Nee, deze prachtige samenstelling heb ik niet zelf verzonnen. Het lijkt me zelfs sterk dat de Spitsschrijver dit woord zelf heeft bedacht. Dit woord trok mijn aandacht bij het lezen van een artikel in de Spits over de nieuwe spellengeneratie waarbij de gamer na een uur het zweet op het lijf heeft staan door sportieve inspanning. Ik heb het natuurlijk over de Wii en diens (komende) opvolgers.
Nog voor ik het zelf door heb begin ik dan te mijmeren hoe zo’n mooi woord ontstaan kan zijn? Zou het een letterlijke vertaling kunnen zijn van een Japanse of Amerikaanse kreet die aan de nieuwe besturingsvorm is opgehangen? ‘Knoppenbesturing’ is niet langer een modern begrip. Iedereen weet meteen wat ermee bedoeld wordt. Met ‘wapperbesturing’ natuurlijk ook. Maar het effect bij deze nieuwere kreet komt over als een welkome ontmoeting met een nieuw fenomeen.

Ik kan me niet herinneren dat ik heb lopen ‘wapperen’ met mijn Amiga joystick om Sonic en Tails rondjes te laten draaien door buizen. Daarmee leek ik meer op een bezeten cafeïnejunk die zich uitleeft op een ouderwetse koffiemolen. De blaren staan nog op mijn handpalmen.

Als nieuwe samenstellingen zo prachtig en ondubbelzinnig worden geboren, dan leef ik helemaal op zodra ik ze lees, hoor of hanteer. Geweldig vind ik het. Voor een samenstelling die ik wat verderop in hetzelfde gratis dagblad aantrof kon ik veel minder enthousiasme opbrengen: ‘hondenpoepruzie’.
De betekenis is even ontegensprekelijk duidelijk, maar een charmant innovatief woord die aanvulling kan geven op onze Nederlandse woordenschat vind ik het zeker niet.

‘Wapperruzie’ of ‘hondenpoepbesturing’ wellicht? Neh!!!!