By gsorsnoi | August 26, 2008 - 11:59 am - Posted in Gevleugelde Uitspraken, Nederlands

“Laat mensen de ruimte, dan is het resultaat onvoorspelbaar en tevens onvoorstelbaar”

Uitgesproken door: Peter Visser

Datum: Dinsdag 26 augustus 2008

By gsorsnoi | August 24, 2008 - 11:33 am - Posted in Nederlands

15 augustus 2008 bestond de weblog Irritaal precies 1 jaar. Irritaal is een weblog waarin de bescheiden Ben van Balen ontelbare taalergernissen van zich afschrijft. In zijn protest tegen taalbederf beschrijft hij steeds hoe zeer hij zich irriteert aan een zeker taalmisbruik. Aan het einde van elke blog kent hij een cijfer toe aan het taalbederf waar hij juist over heeft geschreven. De schaal waarop het cijfer is toegekend heeft hij de ‘irrischaal’ gedoopt.
Eigenlijk is het wel bijzonder te noemen hoe een wederlink tussen Irritaal en de Tycoon Newspaper tot stand is gekomen. Terwijl Ben druk bezig is de mislukte taalpuristen weer een beetje op de rails te krijgen door ze een beetje verstand bij te praten, is de Tycoon Newspaper bezig de Neerlandsche taal verder te verkrachten. Je kunt gemakkelijk stellen dat de twee weblogs elkaar tegenpolen zijn. Tot onze grote verbazing zag hij een verwijzing naar elkanders weblog juist wel zitten.
Zo zie je, tegenpolen hoeven elkaar niet altijd af te stoten. In dit geval is de kans reëler te noemen dat we elkaar versterken. Waar wij hersenkronkels creëren uit de Nederlandse taal die op Irritaal als heilig boegbeeld voor het schip hangt, kan Ben een eindeloze inspiratie putten uit de taalverminking waar de Tycoon Newspaper bloggers zich schaamteloos schuldig aan maken.

Vanaf deze positie willen we Ben daarom feliciteren met de verjaring van zijn Irritaal en kennen wij deze weblog dan ook een 0 toe op de irrischaal.

Irritaal is te vinden op http://www.irritaal.nl

By achmedlien | August 22, 2008 - 1:57 pm - Posted in Astronomisch gedachtegoed, Nederlands, Redigeren en DT-filteren

Afgelopen dinsdag gebeurde er in IJmuiden iets heel merkwaardigs. Eerst viel het Michiel niet eens op toen hij over de verlaten Planetenweg liep, maar toen die dinsdagavond de schemering inviel zag hij iets wat hij niet goed kon bevatten. De lantaarns deden erg vreemd. Een vreemde kleur verscheen. Zoals je normaal zou verwachten kleuren de lampen eerst rood als ze aangaan om vervolgens naar  geeloranje over te gaan, de kleur waarin ze uiteindelijk blijven branden tot ze uit worden gezet. Dit heet gasontlading. Alleen kleurden de lampen waar Michael naar keek niet geeloranje, maar groen! Dit trok zijn aandacht waardoor hij afwachtend bleef kijken naar de lampen om te zien wat er de oorzaak van was.

Hoe langer hij naar de lampen keek hoe groener ze werden. Op een bepaald moment zou hij hebben gezworen dat hij naar een neonbuis keek die groen licht uit moest zenden zo groen was het. Grapje van de mensen van het onderhoud zeker?
Eén lamp begon te vervormen. Als honing dat van een honingstokje valt droop de materie als een plasma uit de lamp. Ook ontstonden er allerlei bobbels op de lamp. Michiel zou hebben gedacht dat ze leefden. En in feite deden ze dat ook. De lamp droop in zijn geheel naar beneden als één langgerekte sliert ten einde op de grond op te hopen zoals slecht verdeelde honing op een boterham. Op één plek kwam deze groene substantie langzaam bij elkaar en nam langzaam maar zeker een bepaalde vorm aan. Het plasma rees op en manifesteerde zich in een mensgelijkende gedaante.

Michiel’s benen trilden en het zweet brak hem uit. Hij was met stomheid geslagen. Voor hij zelf de kans had gekregen een duidelijk beeld te vormen van het vormnemende plasma stond er ineens een beeldschoon meisje voor hem. Een meisje opgebouwd uit iets wat nog het meest weg had van glas en volledig neongroen gekleurd was. Het meisje lachte en kwam dichterbij. Losse druppels die deel van haar uitmaakten slopen achter haar aan en losten op in haar hiel en kuit. Ze had lang haar en een vriendelijk gezichtje. Van vijandigheid was geen sprake. Het moment dat het glanzende meisje Michiel  wilde kussen werd hij zo door haar verblind dat hij zijn ogen wel moest sluiten. Hij opende zijn ogen even later weer en zag dat het meisje was verdwenen.

Alle lampen hadden hun oude vormen weer terug. Ze brandden weer met hun geeloranje lichtje. In het straatbeeld was geen spoor te vinden van het bezoek van het groene meisje. De blauwzwarte hemel gaf ook al geen aanwijzingen weg. Dus had Michiel gedronken of had hij misschien zijn hoofd gestoten? Was hij ziek dan of hallucineerde hij? Misschien had hij zojuist wel visite gehad van een buitenaardse schone. Hij besloot er niet langer over na te denken en trad huiswaarts, maar het hele mysterie kleefde voortdurend aan zijn verstand.

Thuis gekomen keek zijn vriendin hem kwaad aan en stelde hem de vraag: “Hoe kom jij aan die groene lippenstift?”

By gsorsnoi | August 19, 2008 - 8:25 pm - Posted in Algemeen, Games

Tycoon Newspaper lanceert haar eerste puzzel voor de puzzel-pagina:

“Tycoon Newspaper Galgje”

Dit klassieke Galgje-spel bevat een waanzinnige woordenschat welke je alleen vindt in deze krant. Daarnaast is er een Highscore gekoppeld aan deze game, wat enige competitie mogelijk maakt. Versla jij je voorgangers?

By gsorsnoi | - 1:48 pm - Posted in Gevleugelde Uitspraken

“Fout is altijd fout, het maakt niet uit hoe je het schrijft”

Uitgesproken door: Gsorsnoi

Datum: Dinsdag 11 april 2008

By gsorsnoi | August 18, 2008 - 9:53 pm - Posted in Duimzuigerij, Nederlands

Dat ook sms-verkeer een aardig verhaaltje kan opleveren bewijzen De Moraalridder en Gsorsnoi hieronder:

G: “Dat is toch ook wat! Fiets ik van mijn werk in Uitgeest naar het station, ontvang ik zo belachelijk veel tegenwind dat als ik niet genoeg fiets ik over 3 minuten achterstevoren in Alkmaar kan aankomen!”
G: “… als ik daarentegen de andere kant op fiets, dan ben ik sneller in Oslo dan wanneer ik een vliegtuig neem!”
MR: “En als je dat soort smsjes naar mij blijft sturen, dan kan het wel eens hééél lang duren voor je überhaupt eender welke kant op kan … zucht … :-D”
G: “Ik ontvang net een smsje dat ik onder het Deense netwerk zit.”
MR: “Dan ga je wel hééél erg snel de verkeerde kant uit. Hopelijk dat ze daar je TomTom kunnen vertalen in een Bjørn Bjørn? “
G: “Waar ik nu zit kan zelfs de TomiTomi geen uitkomst meer bieden. Ik zie nu wat de klimatologen bedoelen met het drastisch terugdringende zomerijs!”
MR: “Kè passa? We lieten de hond uit, en werden gegrepen door een rukwind.”
G: “Ik beeld me nu een hond in waaraan een leiband in het niets wappert, terwijl de baasjes met een orkaankracht het luchtruim in zijn gezogen…”
MR: “Onderweg naar Peking stuitten wij op een roeiboot.  Wie weet halen we nog een gouden plak voor 1500m roeien in het luchtledige. “
G: “Inmiddels ben ik op het nippertje net niet doorkliefd door een speerwerper hier boven het Olympische Stadion”
MR: “Correctie 1500 kilometer! Inmiddels roeien we nu ergens boven het Kattegat.”
G: “Shit! Zo veel zat die speerwerper er blijkbaar niet naast. Ik heb nu een lekke pijp!”
MR: “En ik ben zover weggeblazen dat ik weer terug thuis in Capelle ben … als dat geen toeval is …”

By hukomyerop | August 17, 2008 - 2:57 pm - Posted in Duimzuigerij, Galbakkerij, Nederlands

“O jee, mijn voorspellingen over de overname van de micro organismen is uitgekomen. Ik had toch al die tijd al gelijk. Al die tijd proberen ze ons al over te nemen maar elke keer als wij hun groen/blauwe massa zien kijken wij afkeurend en afdankend bij de geur en gooien we ze zonder pardon in de prullenbak. Nu hebben ze eindelijk dus toch iets gevonden. Keukenlijken zorgt ervoor dat ze op onze oude troep kunnen heersen en op ons misschien uiteindelijk wraak nemen of zelfs wel overnemen. Ik ga toch maar gauw even in de keuken kijken…”

Dat waren de laatste woorden van Black Hearted Goddess. 15 juni 2008 j.l. is de zwarthartige godin officieel als vermist opgegeven bij de politie van Bunschoten-Spakenburg. De politie trof op zondagochtend een ravage aan in de keuken van deze zwarte hartigheid. De keukendeurtjes stonden wagenwijd open en waren aan beide kanten met bloed besmeurd. Tevens lag een hele huisraad aan keukengerei over de tegeltjes van de keuken verspreid.
Sporenonderzoek heeft nog niet tot gewenste resultaten geleid daar er geen stoffelijk overschot is aangetroffen. Er kan daarom ook nog niet worden vastgesteld of BHG dood is of dat zij nog altijd blauwbeschimmelde cacaodemons aan het neermaaien is in het labyrint van haar keukenkasten. Onze reporter Huko Myerop ging op onderzoek uit en bracht ons het volgende verslag uit:

Met het onderzoek naar de keukenlijken is onze gewaardeerde criticus de Black Hearted Goddess vermist geraakt. Na een poos tevergeefs te hebben gewacht op resultaat, heb ik besloten om zelf op onderzoek te gaan.

Gewapend met een nieuw gekochte pollepel als wapen en vergiet als helm, dook ik het keukenkastje in. Zoekend naar aanwijzingen kwam ik regelmatig in de drab vast te zitten, tot ik eindelijk een spoor langs de waterleiding naar beneden zag lopen. Op het moment dat ik naar beneden wilde afglijden hoorde ik een geluid achter me; een groep bloeddorstige micro-organismen. Ik sloeg met de pollepel de waterleiding kapot waarna het keukenkastje volliep met schoon water, wat het einde voor de micro-organismen betekende, ik kon dus weer verder.Terwijl ik naar beneden gleed vond ik de wenkbrauwpiercing van blackheartedgoddess, maar dan met vieze beschimmelde smurrie eraan vast, dus zat ik goed.Eenmaal beneden stond ik in een donkere tunnel waaraan ik aan het einde licht ontwaarde.Aan het einde van de tunnel stond een ‘verassing’ te wachten; het was de rechercheur die het onderzoek leidde. Hij zat onder de vieze smurrie en schimmel, maar had toch een geniepig lachje op zijn gezicht.Toen ik dichterbij kwam trok de rechercheur zijn pistool en schoot op mij. De kogel kaatste af op mijn ‘helm’ en trof de rechercheur zelf in het gezicht, wiens neus daardoor aan flarden lag. Op de plek waar zijn neus zat kwamen nu smerige stoffen naar buiten. Deze zorgden ervoor dat een andere groep bloeddorstige bacteriën werden gelokt, die zich tegoed deden het vlees van de rechercheur, een mooie afleiding, waardoor ik verder kon, maar het begrijpen deed ik niet helemaal. De kogel had ook wel een gat gemaakt in mijn helm, maar een gaatje meer of minder maakt ook niet uit bij een vergiet.Eenmaal doorgelopen kwam ik in een andere kamer terecht, waar ik Black Hearted Goddess in een soort van coma aantrof, gelukkig zonder al te ernstige verwondingen, maar waar kwam dan het bloed buiten de keukenkastjes vandaan?! Op dat moment voelde ik een hevige pijn in mijn linkerbeen en zakte naar de grond. Ik keek naar beneden en zag het befaamde koksmes door mijn been zitten.

Ik draaide me om en zag achter mij een spin met 6,5 poten, waarbij aan de halve poot een vage smurrie zat. Ik was helemaal de weg kwijt en snapte er niks meer van, zeker niet toen de spin ook nog begon te praten. Deze vroeg wat mijn laatste wens was. Ik wilde tijd winnen en vroeg daarom maar om uitleg.
“Aangezien je het toch niet gaat overleven kan ik het je wel vertellen”, vertelde de spin me.
Het begon met het getreiter van Guido. Deze vond het nodig zijn mes op mijn poten uit te proberen, stukje voor stukje. Bij mijn tweede poot wist ik echter te ontsnappen en vluchtte een keukenkastje in. Met mijn halve poot stapte ik echter in een lekkende batterij, waardoor de chemische zooi meteen in mijn bloedbaan werd opgenomen. Na een hevige pijn begon ik ineens immens te groeien en er was maar 1 gedachte bij mij: wraak. Guido verstijfde van angst op het moment dat ik het keukenkastje uitkwam en liet daarbij zijn mes vallen. Ik pakte deze op en stak hem door zijn been. Op dat moment zette Guido het op een rennen. Helaas kon ik hem niet achteraan omdat ik weer begon te krimpen en dus geen schijn van kans meer had. De lekkende batterij was immers geen konijnenvoer-batterij, dus de lading ervan ging ook niet zo lang mee.
Iets daarna kwam Black Hearted Goddess het keukenkastje in, waar ik me weer schuilhield. Met behulp van de micro-organismen wisten we haar te overmeesteren en hierheen te ontvoeren. Haar losgeld zou een pakje duracel batterijen zijn. Nu weet je het hoe en waarom, dus wordt het tijd om jouw leven te beëindigen”.

Terwijl de spin zijn verhaal deed had ik het mes uit mijn been gehaald en maaide in 1 slag vier van zijn poten doormidden. Hierna mikte ik hiermee op het hart, maar omdat deze vol smerigheid en smurrie zat, brak deze af en kwam ik niet verder dan een sneetje. Zonder na te denken pakte ik mijn pollepel, stak die door de snee heen en peuterde zo het hart van de spin eruit, wat het einde voor de spin betekende.

Ik pakte Black Hearted Goddess op en rende met haar zo snel mogelijk naar buiten, nog steeds levenloos. Bij het keukenkastje aangekomen stond ik tot halverwege mijn lichaam in het water dat bleef stijgen door het gat in de waterleiding, wat me op een idee bracht. Ik ging naar boven, liet een warm bad vollopen en gooide er veel zeep in, waarna ik Black Hearted Goddess erin legde. Daarna draaide ik de hoofdkraan uit, zodat niet het hele huis onder water zou komen te staan i.v.m. de lekkende waterleiding. Weer terug op de badkamer was Black Hearted Goddess aan het ontwaken, het werkte. Achteraf vielen de gevolgen dus mee, maar ik heb ervan geleerd; koop alleen spullen die je daadwerkelijk gebruikt en hou het schoon!

Toch blijft de vraag: wat deed die rechercheur beneden en waarom schoot hij op mij? Gelukkig is het voorbij en doet dat er niet meer toe, of toch wel?

By gsorsnoi | August 13, 2008 - 12:10 pm - Posted in Contaminaties

Bestaat uit: “Iemand aan de haak slaan” & “Iemand schaken”

Uitgesproken door: Jared van der Zee

Datum: Maandag 25 januari 2008

By gsorsnoi | - 12:09 pm - Posted in Contaminaties

Bestaat uit: “Opbergen of opslaan” & “bewaren”

Uitgesproken door: Jared van der Zee

Datum: Woensdag 9 januari 2008

By kornelisoflook | - 8:21 am - Posted in Duimzuigerij, Galbakkerij, Nederlands, Onbedoelde mening

Smerig: “Man met snor”. “Dag, ik zal me even voorstellen, mijn naam is …” want zo gaan die dingen als jouw collega het aan heeft gedurfd om met een andere look op het werk te verschijnen. Van de één op de andere dag jezelf met een nieuw uiterlijk presenteren aan de mensen met wie je dagelijks te maken hebt, is niet altijd een succes. Het kan natuurlijk zijn dat je ineens een gedurfde kleur overhemd aan hebt getrokken, of omdat je met een korte broek op het werk verschijnt, dat je daarom reacties uitlokt. Ook een kort of überhaupt een rokje kan verassende blikken toveren. Soms gaat dit zelfs met een gevoel van walging gepaard. Het is maar net welke collega het betreft!
Borstvergrotingen of algehele sekseaanpassingen doen het ook erg goed. Ga er dan maar gerust van uit dat de hele afdeling of misschien wel het hele bedrijf weet dat je wat aan jezelf veranderd hebt. Wil je een keer recht in je ogen worden aangekeken, neem dan onaangekondigd een bril. Een ‘boob-lift’ trekt de blikken gegarandeerd een hele andere kant op – van de mannen op z’n minst -. Deze laatste aanpassingen zijn overigens wel erg rigoureus.
Toch zijn er ook minder drastische uiterlijke wijzigingen die maandenlang tot soms wel jarenlang tot ongewilde discussies leiden. Doe maar eens een kleurtje in je haar of laat je snor of baard staan. Dit overkwam een collega van mij. Het duurde niet veel langer dan een dag voordat zijn ‘shag’ door zijn overbuurman werd bemerkt. En dat terwijl de rookvrije werkvloer al was ingevoerd! Collega Frits liet op een dag zijn snor staan en kreeg meteen al commentaar. Onverschrokken als hij was had hij sinds vrijdag zijn gelaat niet behoorlijk geschoren, zodat hij vriend en vijand de eerstvolgende maandag de stuipen op het lijf joeg. Het onsmakelijke aangezicht tonend aan zijn buurcollega’s was voldoende om van een humeurig maandagmorgengevoel een feit te maken.
Volgens eigen zeggen lag het niet aan het scheerapparaat en ook was de elektriciteit niet heel per ongeluk plaatselijk uitgevallen. Frits had heel bewust zijn snor laten staan. Op de vraag of zijn vrouw er tegen was antwoordde deze ongegeneerd bevestigend dat dit het geval was. De brutaliteit!
Maar wat beweegt mensen om deze aardverschuivende veranderingen op zichzelf toe te laten dan wel toe te passen? Is het de psychologische storing die zij in hun omgeving teweeg brengen wat de motivatie vormt? Vast wel! Het moet alles te maken hebben met het gevoel aandacht te kort te komen. Dit tekort tracht het individu te compenseren door d.m.v. een uiterlijke wijziging de aandacht opnieuw onvermijdelijk op zich te vestigen. Toch lijkt het er sterk op dat Frits een extra motivatie had om zich ertoe te bewegen deze touwladder uit te hangen. De conclusie is te vinden in het volgende citaat en dan met name het dikgedrukte stuk:

“Snorharen komen voor bij dieren die niet goed kunnen zien of die voornamelijk bij nacht actief zijn. Ze zijn van dienst bij het vinden van de weg en bij het zoeken van voedsel. Sommige dieren, zoals de huismuis, kunnen bewegingen van de lucht waarnemen met hun snorharen. Omdat de werking van de snorharen van groot belang is voor het overleven van deze dieren, is een groot deel van de hersenen ingericht voor het verwerken van de impulsen uit de zenuwen bij de snorharen. Ook gebruiken zoogdieren veel energie om de haarzakjes rond hun snorharen warm te houden, zodat ze gebruiksklaar blijven”.

Net zoals Frits zijn andere snorrende snorren verslaafd aan taart en andere vormen van gebak om de haarzakjes van de snorharen van warmte te kunnen blijven voorzien.