Zelf sta je er misschien nog niet zo bij stil, maar hopelijk komt er voor jou ook een dag dat je jezelf ‘bejaard’ mag noemen. Dat wil niet zeggen dat je je niet meer jong mag voelen. Neem bijvoorbeelde die ouwe van mij. Er wordt gezegd dat hij een volwassene moet voorstellen, maar een echt veel ouder dan 22 zal hij nooit worden. Gelukkig voor mij zijn dit zijn eigen woorden, anders had ik nu toch mooi een dikke vete ontketent met mijn vader.

Ooit komt dus die dag dat je niet alleen voor je omgeving, maar ook aan jezelf moet toegeven dat je een dagje ouder begint te worden. Welke beeld hebben wij daar eigenlijk van? De oudjes van vandaag kennen we wel. Maar zien wij er straks ook zo uit? En gedragen wij ons ook zo? Keek je tien jaar geleden om je heen dan zag je hobbelende oudjes met een beetje geluk met een driepoot een NZH-bus in duiken om eens fijn met z’n allen een dagje uit te gaan. Dat beeld is vergeleken met nu gelukkig niet zoveel veranderd. Behalve dat de organisatie van het streekvervoer een nog lelijkere kleur heeft kunnen verzinnen om de bus mee te bekladden. De inhoud en de intentie van de reis is verder hetzelfde gebleven.

Toch zien we dat de ouderdagactiviteiten een evolutie ondergaan. Terwijl het vensterbankgroen nog steeds gedomineerd blijft door de geraniums, begint de mobiliteit van de grijze mensen en hun grijze massa andere vormen aan te nemen. Zou een derde wereld migrant een eerste wereld binnenstappen dan zal de migrant steeds sterker de indruk hebben op een andere planeet te zijn beland. Daar is overigens niets nieuws aan. Dat beeld bestaat nu ook al. Het meest opmerkelijke verschil is echter dat de oudjes van nu zich steeds meer op geautomatiseerde wielen voortbeweegt. En als ik mij daarbij realiseer dat mijn oma uit 1931 leeftijdgenoten les geeft in computergebruik, dan vind ik dat je ouderenevolutie een begrip mag noemen. Dat zullen we háár oma niet hebben zien doen.

Kijk nu eens om je heen naar de mensen die je kent van je eigen leeftijd. Probeer je dan eens voor te stellen hoe zij straks hun oude dag besteden. Het is gemakkelijker om dat te visualiseren op een persoon dat naast je zit dan op het persoon aan de andere kant van de spiegel. Grijs worden we met een beetje geluk allemaal. Maar leunt je buurman anno 2074 nog steeds op een veredelde kruk? En draagt hij straks jampotbrilglazen of een jampotcontactlens? Of moeten biedt laseren de ultieme oplossing? Naar de technologische ontwikkeling valt te gissen, zodat ik me afvraag of de rolstoel niet een keer ‘uit de mode’ raakt. 

Vervolgens kun je je afvragen hoe je bent oud wanneer de pensioenleeftijd intreedt. Voor ons zal dat nu nog wel vrij vast staan. Maar wat te denken van de generatie(s) na ons? Momenteel verlangt de regering wel steeds meer dat we tot onze 70ste door blijven zwoegen. Straks zullen we misschien wel met z’n allen pas op onze 120ste onder het gras kruipen. Dan is tot je 70ste door blijven werken toch zeker een luizenleventje!

Ondertussen wachten we de ontwikkeling af van de geranium in hologram.